ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΑθήνα, 22/12/08
Η Ελλάδα συγκλονίζεται επί 15 μέρες τώρα. Κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, καταστροφές τραπεζών, κάψιμο αυτοκινήτων, πυρπόληση και λαφυραγώγηση εμπορικών καταστημάτων, συγκρούσεις κουκουλοφόρων και ΜΑΤ, καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων διαμορφώνουν το σκηνικό σύγκρουσης που εξελίχθηκε από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη. Ένα συγκλονιστικό ξέσπασμα οργής για τον άδικο χαμό ενός παιδιού από άνδρα των ειδικών δυνάμεων ξεσήκωσε σχεδόν όλους τους πολίτες .
Η κυβέρνηση άτολμη, αδύναμη και αδρανής παρακολουθούσε με ανερμάτιστες δηλώσεις την ανεξέλεγκτη βία που κυριαρχούσε στο κέντρο της Αθήνας και στους περιφερειακούς δήμους. Η Αστυνομία άνευρη επιτηρούσε το έργο της καταστροφής. Οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι παραδίνουν συνεχώς τη χώρα σε βανδαλισμούς και η κυβέρνηση παρακολουθεί απαθής τον διεθνή διασυρμό της. Ταυτόχρονα οι νέοι και οι εργαζόμενοι αυξάνουν τις κινήσεις διαμαρτυρίας διεκδικώντας μια καλύτερη παιδεία και ζωή.
Ο αυθορμητισμός των κινητοποιήσεων του Δεκεμβρίου, παρόλο που δεν κινείται με κάποιο καθολικό πολιτικό πρόταγμα δεν είναι “τυφλός”. Δείχνει την αντίδραση στην βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι μόνο κρίση οικονομική αλλά πολιτική και κοινωνική. Γενικά μπορούμε να εκλάβουμε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου ως μια αιφνίδια εισβολή της νεότητας στη πολιτική με βίαιο τρόπο. Όμως με τη βία δεν ανοίγουν οι ψυχές των παιδιών απλά διαιωνίζονται τα αδιέξοδα και αναμφίβολα κουκουλώνονται τα ουσιαστικά προβλήματα που η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση προσπάθησε να επιβάλει και απέτυχε.
Η νέα αριστοκρατική αντίληψη και η κοινωνική ανισότητα που επέβαλαν οι “ειδήμονες” στους μη προνομιούχους οδήγησε στην ανασφάλεια της εργασίας και ιδιαίτερα τους νέους στην ανεργία και στην φτώχεια. Οι ατομικιστικές αξίες του άκρατου ανταγωνισμού και η ιδεολογία της “αρπακτής” και του καταναλωτισμού αποδέσμευσαν έκνομες συμπεριφορές δείχνοντας την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής έκρηξης που φαίνεται να έχει ως κύριες αιτίες την πολιτική διαφθορά, την οικονομική κρίση και την “ηθική” της κοινωνικής αδιαφορίας.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία πιστεύει ότι τα μη προνομιούχα στρώματα και οι νέοι που εισπράττουν την κοινωνική καταπίεση δύσκολα μπορούν να κατανοηθούν από τα σημερινά πολιτικά κόμματα. Η υπέρβαση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με μία συνειδητοποίηση της νέας συλλογικότητας που η σημερινή δεξιά και η παραδοσιακή αριστερά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ οφείλει να αναλάβει την ιστορική του ευθύνη για να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Για να επανέλθει η πολιτική στο προσκήνιο απαιτείται να διακηρύξουμε σ' όλους τους τόνους ότι οφείλουμε να υπηρετούμε την πολιτική βούληση της κοινωνίας και τις ανάγκες της και όχι τις ματαιόδοξες αξίες της προσωπικής προβολής και του κέρδους. Οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για μια νέα κοινωνική συμφωνία με συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η εκπαίδευση χρειάζεται ριζικές αλλαγές για να ξαναγίνει ισχυρός χώρος κοινωνικοποίησης και χειραφέτησης από την εργαλειακή γνώση και την καταπίεση που οδηγούν σε μηδενιστικές εκφράσεις. Η χώρα απαιτεί αποφασισμένη κυβέρνηση με εφικτή εναλλακτική πολιτική πρόταση που θα προβάλλει λύσεις στα προβλήματα του εργαζόμενου λαού, θα προάγει την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη ώστε να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ πάντα ήταν παρών στις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπιζε η χώρα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα. Είναι καθήκον όλων να αγωνιστούμε για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία που θα σέβεται την νεολαία, θα αφουγκράζεται τα αιτήματά της και θα αγωνίζεται για το μέλλον της. Όλοι μας πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με τη νεολαία για μια Ελλάδα νέα.
Η κυβέρνηση άτολμη, αδύναμη και αδρανής παρακολουθούσε με ανερμάτιστες δηλώσεις την ανεξέλεγκτη βία που κυριαρχούσε στο κέντρο της Αθήνας και στους περιφερειακούς δήμους. Η Αστυνομία άνευρη επιτηρούσε το έργο της καταστροφής. Οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι παραδίνουν συνεχώς τη χώρα σε βανδαλισμούς και η κυβέρνηση παρακολουθεί απαθής τον διεθνή διασυρμό της. Ταυτόχρονα οι νέοι και οι εργαζόμενοι αυξάνουν τις κινήσεις διαμαρτυρίας διεκδικώντας μια καλύτερη παιδεία και ζωή.
Ο αυθορμητισμός των κινητοποιήσεων του Δεκεμβρίου, παρόλο που δεν κινείται με κάποιο καθολικό πολιτικό πρόταγμα δεν είναι “τυφλός”. Δείχνει την αντίδραση στην βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι μόνο κρίση οικονομική αλλά πολιτική και κοινωνική. Γενικά μπορούμε να εκλάβουμε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου ως μια αιφνίδια εισβολή της νεότητας στη πολιτική με βίαιο τρόπο. Όμως με τη βία δεν ανοίγουν οι ψυχές των παιδιών απλά διαιωνίζονται τα αδιέξοδα και αναμφίβολα κουκουλώνονται τα ουσιαστικά προβλήματα που η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση προσπάθησε να επιβάλει και απέτυχε.
Η νέα αριστοκρατική αντίληψη και η κοινωνική ανισότητα που επέβαλαν οι “ειδήμονες” στους μη προνομιούχους οδήγησε στην ανασφάλεια της εργασίας και ιδιαίτερα τους νέους στην ανεργία και στην φτώχεια. Οι ατομικιστικές αξίες του άκρατου ανταγωνισμού και η ιδεολογία της “αρπακτής” και του καταναλωτισμού αποδέσμευσαν έκνομες συμπεριφορές δείχνοντας την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής έκρηξης που φαίνεται να έχει ως κύριες αιτίες την πολιτική διαφθορά, την οικονομική κρίση και την “ηθική” της κοινωνικής αδιαφορίας.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία πιστεύει ότι τα μη προνομιούχα στρώματα και οι νέοι που εισπράττουν την κοινωνική καταπίεση δύσκολα μπορούν να κατανοηθούν από τα σημερινά πολιτικά κόμματα. Η υπέρβαση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με μία συνειδητοποίηση της νέας συλλογικότητας που η σημερινή δεξιά και η παραδοσιακή αριστερά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ οφείλει να αναλάβει την ιστορική του ευθύνη για να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Για να επανέλθει η πολιτική στο προσκήνιο απαιτείται να διακηρύξουμε σ' όλους τους τόνους ότι οφείλουμε να υπηρετούμε την πολιτική βούληση της κοινωνίας και τις ανάγκες της και όχι τις ματαιόδοξες αξίες της προσωπικής προβολής και του κέρδους. Οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για μια νέα κοινωνική συμφωνία με συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η εκπαίδευση χρειάζεται ριζικές αλλαγές για να ξαναγίνει ισχυρός χώρος κοινωνικοποίησης και χειραφέτησης από την εργαλειακή γνώση και την καταπίεση που οδηγούν σε μηδενιστικές εκφράσεις. Η χώρα απαιτεί αποφασισμένη κυβέρνηση με εφικτή εναλλακτική πολιτική πρόταση που θα προβάλλει λύσεις στα προβλήματα του εργαζόμενου λαού, θα προάγει την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη ώστε να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ πάντα ήταν παρών στις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπιζε η χώρα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα. Είναι καθήκον όλων να αγωνιστούμε για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία που θα σέβεται την νεολαία, θα αφουγκράζεται τα αιτήματά της και θα αγωνίζεται για το μέλλον της. Όλοι μας πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με τη νεολαία για μια Ελλάδα νέα.
